Migotanie przedsionków jest najczęstszym zaburzeniem rytmu serca. Aktualnie jest ono rozpoznane u ok.
400 tys. osób w Polsce.
W profilaktyce pierwotnej migotania przedsionków ważne jest leczenie chorób układowych przebiegające z zajęciem serca (np. sarkoidozy), nadczynności tarczycy,
zaburzeń elektrolitowych (przede wszystkim niedoboru potasu, ale również magnezu czy wapnia), wszelkich chorób płuc, guzów chromochłonnych i innych stanów do tego usposabiających.
Częstość występowania migotania przedsionków w populacji zwiększa sie wraz z wiekiem i wiąże się ze zwiększonym występowaniem schorzeń, które niekorzystnie wpływają na przebudowę mięśnia sercowego. Zalicza się tu np. nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, hipercholesterolemię i miażdżycę tętnic, chorobę niedokrwienną serca czy niewydolność serca.
Jednym z czynników ryzyka jest wiek
powyżej 65 roku życia. Statystyki wskazują, że w ogólnej populacji arytmia występuje z częstością 1 proc., ale po 65. roku życia wzrasta do 4-10%.
Około
25% chorych, u których wystąpił udar niedokrwienny serca po raz pierwszy, ma stwierdzone migotanie przedsionków.